We houden allebei van de natuur en van alles wat ons omringt. Een klein tuintje "natuurlijk" inrichten in de stad, mountainbiken in de bossen, genieten van wandelen in de bergen of op een andere mooie plek, ... We zoeken al jaren manieren om tot rust te komen in de vrije natuur.
Enkele jaren geleden verbleven we 3 maanden als vrijwilligers in Kenia, om daar te helpen waar we konden en om te genieten van de grootsheid van het landschap en de pracht van de wildernis. Ons verblijf daar en de mensen die we ontmoetten, inspireerden ons om onze dromen te volgen.
We zagen nadien de kans om een klein stukje landbouwgrond te kopen. Hier wilden we ons eigen paradijsje creëren: een bos met verschillende soorten streekeigen bomen (voor meer biodiversiteit), een bijenhal omdat bijtjes zo belangrijk zijn, en ook een moestuin. We wilden zoveel mogelijk voor onze eigen groenten en fruit zorgen: geen transportkilometers voor ons voedsel, geen bestrijdingsmiddelen, geen reeks tussenpersonen vooraleer de groenten op ons bord lagen.
Wat deed het deugd om daar bezig te zijn: de fruitstruiken en bomen snoeien, zien bloeien en groeien, zaaien, planten en oogsten uit de moestuin en het observeren en onderhouden van de bijenvolken. En dit terwijl ons hakhoutbosje groeit en de biodiversiteit zienderogen toeneemt. Ook onze 2 kindjes, Pepijn en Jasmijn, vonden daar hun plezier en bezigheden.
Ons kleine paradijs wilden we niet voor onszelf houden, we wilden het gevoel dat we daar kregen graag delen met anderen. Daarnaast begonnen we meer en meer te verlangen naar minder tijd doorbrengen aan een bureau.
Toen we hoorden over zelfplukboerderijen en "community supported agriculture", begon onze droom stilaan duidelijker te worden: De mensen voorzien van lekkere groeten en fruit, met respect voor en verbinding met bodem en natuur, met liefde gekweekt, rechtstreeks van boer tot klant, zonder tussenpersonen. Want zo vinden wij dat landbouw zou moeten zijn. We hebben lang getwijfeld, maar het was uiteindelijk toch duidelijk: dat is wat wij gaan doen.
Na lang zoeken kwamen we terecht in de Broederlozestraat in Vremde, en was het idee VremdVeld geboren.
En zo begonnen we aan het veranderen van de wereld. Of toch alleszins de onze.